Druk, druk, druk...

Bij deze maar weer eens een verslagje uit SU. Ik had gezegd dat dat ik vaker een update zou doen, maar door de drukte is het er niet van gekomen.

Zoals ik mijn vorige update al had geschreven werd het EK voetbal ook hier in Suriname uitgezonden. Zowel de wedstrijd tegen Portugal, als de wedstrijd tegen Duitsland hebben we gekeken bij ’t Vat. Ondanks dat beide wedstrijden waren verloren was het toch een leuke feestje achteraf met (te)veel Parbo bier om het verlies te vergeten.

23 juni was ik jarig, 20 jaar alweer(!), bedankt voor alle felicitaties! Vandaag heb ik overdag eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. ’s Ochtend om 10uur werd ik luidruchtig wakker gemaakt door Michel en Lieuwe. Overdag hebben we een beetje in de stad rondgehangen en ’s avonds waren we uitgenodigd bij Robin en Yvette voor een verjaardag- en afscheid BBQ. Hier hebben we tot een uur of 12 gezeten en toen zijn we naar Zus&Zo gegaan, hier was een groot poduim met live muziek (erg gezellig). Toen dit was afgelopen zijn we even bij Asia De SU geweest, maar door de kleding werden er hier een paar mensen geweigerd (slippers). Toen hebben we maar besloten om naar Zha Zha Zhu te gaan en hier ging het feestje los!

Zaterdag 30 juni ging het dan toch gebeuren, we moesten verhuizen. Het huis waarin we zaten was te duur, 3000€/mnd voor 8 kamers. En de huur was dan ook opgezegd door MNO. Nu zit ik in een appartementen complex (3x 2 pers. En 3x 1pers.) 500m verderop en deel ik een appartement samen met Michel. Op zich is er niks mis met het appartement, maar het is een stuk kleiner dan mijn vorige kamer. Maarja, alles wordt door MNO betaald, dus mij hoor je niet klagen!
Na het verhuizen zijn we nog even gaan slapen en om 5uur zijn we met de boot vanaf de grote brug naar White Beach vertrokken voor Lustig Festival, dit is het grootste “dance-event” van Suriname. Hier kwamen we na 3,5uur varen eindelijk aan en de koelbox die we vol hadden gepropt met drank was dan ook allang op. Op het feest waren in totaal 6 podiums met verschillende soorten muziek. Het was we een feest voor “rijke” mensen, aangezien een biertje SRD15 kostte. Voor deze prijs heb je bij de supermarkt 2 liter Parbo bier, maar ondanks de ‘hoge’ prijzen was het zeker gezellig! Om 5uur ’s ochtends vetrok de boot weer vanaf White Beach voor een 2,5uur durende tocht terug naar de brug. Hier kwamen we om half 8 aan en we hadden toen eigenlijk best wel honger, dus we zijn we naar de Sub-Way gereden. Toen we daar aankwamen bleek alleen dat deze nog gesloten was, dus dan maar naar de supermarkt om frikadellen te halen voor de frituurpan! Uiteindelijk waren we om 9uur thuis en lag ik (met een volle buik) tegen 10uur op bed. Wat een dag en wat een geweldig feest!

Zaterdag 14 juli had Michel een boottochtje geregeld naar Matapica met de boot van iemand van het werk (Willem). We zijn om 9uur weggevaren bij een bruggetje bij km23 en na 2,5uur varen kwamen we aan bij Matapica. Doordat het eb was konden we nog niet bij het strand komen en besloten we maar om te gaan vissen. Nog geen 20sec nadat de zoon van Willem zijn hengel in het water gooide had hij al beet, een meerval! Na een uurtje of 2 te hebben gevist (6 vissen gevangen) besloten we om nog maar eens een poging te wagen om aan land te komen, maar het water was nog steeds te laag. Hierdoor besloten we om maar terug te varen naar de mondig van de rivier en zijn we hier nog even uit de boot gestapt voor een plaspauze en een rondwandelingetje. Het strandje waar we waren aangemeerd bleek alleen niet zomaar een strandje te zijn, maar een soort van wad. Hierdoor stonden we op een gegeven moment tot onze knieën in de klei, best leuk om dit een keer mee te maken. Na veel gelachen te hebben zijn we weer in het bootje gestapt terug naar de bewoonde wereld. Op de terugweg zijn we nog bij een aantal plantages gestopt en tegen 18uur waren we weer bij de auto.

Op 21 juli stond een tripje naar Atjoni op de planning. Helaas begon de dag niet zo goed, want Michel zijn tank was leeg en de pompen in Tamanredjo waren gesloten. We moesten dus naar Meerzorg rijden om te tanken en halverwege hield zijn auto ermee op, dus zijn we langs de kant gestopt om de sleepkabel te bevestigen en zo zijn we naar de pomp gereden. Bij de pomp begonnen ze meteen te lachen toen ze ons zagen! Na getankt te hebben zijn we gaan rijden naar Atjoni (200km) en hier kwamen we om 10:15uur aan. Atjoni betekend “eindpunt” is het saramacaans, dit klopt ook wel, want de weg eindigt echt hier. Vanaf Atjoni zijn er geen wegen meer. Tegen 11uur was de boot er en konden we instappen. Vervolgens was het ongeveer 30min varen naar het eiland Isadou waar we zouden verblijven. Na onze spullen uitgepakt te hebben zijn we gaan eten, zwemmen in de soula (stroomversnelling) en chillen in de hangmat. Om 17uur stond een rondleiding door 2 Marron-dorpjes op het programma. Erg leuk en interessant om te zien hoe die mensen daar leven, ze hebben bijna niets! ’s Avonds hebben we lekker voor het huisje gezeten met wat biertjes en een fles Borgoe.
De volgende dag hebben we de hele dag een beetje in de hangmat gelegen en gezwommen in de soula en om 16uur vertrok de boot weer terug naar Atjoni. Op de terugweg naar huis zijn we nog even bij het stuwmeer wezen kijken en kwamen we op de weg nog een schildpad tegen. Deze hebben we snel aan de kant gezet, want als een local deze zag, verdween hij in de pan! Tegen half 10 waren we thuis en ben ik snel mijn bed ingekropen, ik was kapot!

Op het werk gaat alles zijn gangetje, behalve dan dat het plaatsen van de headwalls al ruim 8 weken stil ligt. Het beton dat wordt gebruikt voor het aansmeren van het gat tussen de buis en de plaat in afgekeurd door de opdrachtgever en hier moet even een oplossing voor worden gevonden. Vandaag is een voorstel naar de opdrachtgever gestuurd en ik hoop dus dat er volgende week weer mag worden geplaatst.
Naast het storten van het beton ben ik de afgelopen weken ook bezig geweest met het plaatsen van bebording over de eerste 20km van het project. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet mooi vind, aangezien de borden te groot zijn (formaat snelweg borden) en te dicht op elkaar staan. Maar dit is wat de opdrachtgever wilt, dus dan doen we dat.

Gisteravond hadden we na het werk een afscheids-BBQ voor Whopke, Lieuwe, Michel en mij. Het was erg gezellig, ook erg leuk om met alle werknemers bij elkaar te zitten en een biertje te drinken. Zo meteen stappen we in de auto om naar de groeve te gaan, eens kijken hoe het staat met de nieuwe crusher. Misschien stoppen we op de terugweg nog even bij Blaka Watra, maar dit is afhankelijk van de vaartijden van de pont (deze vaart pas als hij vol is).

Ik heb het hier nog steeds er goed naar mijn zin, zowel op het werk als in het weekend en ik baal er dan ook eigenlijk van dat mijn ticket al geboekt staat op 21 augustus. Ik had best nog 2 maanden langer willen blijven.

Bij deze zijn jullie weer op de hoogte van mijn activiteiten in het warme en steeds drogere Suriname!